Σε εναρμόνιση με το κλίμα των ημερών οι υγειονομικοί υπάλληλοι που τίθενται κατά της υποχρεωτικότητας των ιατρικών πράξεων θα ήθελαν να ευχηθούν από τα βάθη της καρδιάς τους την μακροημέρευση του Ε.Σ.Υ. προκειμένου να διασφαλίζεται η υγεία όλων των ανθρώπων, ανεξαιρέτως κοινωνικής τάξης και οικονομικών δυνατοτήτων. Δυστυχώς όμως οι ενδείξεις και τα σημεία των καιρών καταμαρτυρούν μια άλλη πραγματικότητα. Μια συντονισμένη πολιτική προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της υγείας που άρχισε να παίρνει διαστάσεις με τις πρώτες μνημονιακές ρήτρες, φθάνει τώρα στο αποκορύφωμά της έχοντας βρει τους απόλυτους εκφραστές της στα στελέχη της σημερινής κυβέρνησης. Η ιδιωτικοποίηση μιας οργανωμένης δομής με έντονα κοινωφελή χαρακτήρα, μπορεί να επιτευχθεί αποτελεσματικά κυρίως με την κατά μέτωπο επίθεση στο έμβιο δυναμικό που τη στελεχώνει, το οποίο δια των εδραιωμένων εργασιακών δικαιωμάτων λειτουργεί ως εγγυητής της σταθερότητας και της εύρυθμης λειτουργίας της δομής αυτής. Γι αυτό και πρωταρχικός στόχος ήταν και παραμένει η άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων. Στο Ε.Σ.Υ., όπως και σε άλλους τομείς, αυτό ξεκίνησε με την εισαγωγή ποικίλων κατηγοριών και υποκατηγοριών συμβασιούχων εργαζόμενων από όλο το φάσμα των ιδιοτήτων, από τους υπαλλήλους φύλαξης έως τους γιατρούς. Χρόνια τώρα το προσωπικό που στελεχώνει τα δημόσια νοσοκομεία αποτελείται από ένα ετερόλογο μείγμα εργαζομένων με ποικιλία συμβάσεων εργασίας και ποικιλία ρυθμιστικών φορέων πίσω από αυτές τις συμβάσεις. Οι εργαζόμενοι αυτοί, εφόσον καλύπτουν πάγιες ανάγκες του συστήματος, ανακυκλώνονται συνεχώς εντός του Ε.Σ.Υ., χωρίς όμως να κατοχυρώνουν κανένα εργασιακό δικαίωμα. Με αυτό τον τρόπο βρίσκονται σε καθεστώς ομηρίας και καθίστανται έρμαιο ενός κλίματος αυξανόμενης τρομοκρατίας που εκφράζεται από μέρους διοικητικών φορέων και προϊστάμενων στους χώρους εργασίας. Κατ' επέκταση των παραπάνω συντηρείται ένα σαθρό κατεστημένο το οποίο αντανακλάται σε μεγάλο βαθμό και στην εκπροσώπηση στα σωματεία. Ακριβώς σε αυτό το σημείο δίδεται η χαριστική βολή και με το σημερινό πρόσχημα ενός εμβολίου -αύριο ίσως με κάποιο άλλο πρόσχημα- παραβιάζεται το μεγαλύτερο άβατο του δημοσίου τομέα. Όχι μόνο οι συμβασιούχοι αλλά πλέον και οι μόνιμοι υπάλληλοι τίθενται με αυτό το πρωτοφανές επινόημα εκτός χώρου εργασίας, και εντός μίας γκρίζας ζώνης από πλευράς εργασιακών και νομολογικών δεδομένων. Είναι αυτή μια μεταβατική κατάσταση που οριοθετεί την προ και μετά μονιμότητας εποχή; Εάν η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι θετική τότε οι συνάδελφοί μας που εξακολουθούν να απασχολούνται στο χώρο της υγείας, αλλά και κάθε εργαζόμενος που αισθάνεται ότι δεν απειλείται γιατί έχει συμμορφωθεί προς τις υποδείξεις, ίσως θα πρέπει να επαναϋπολογίσει τις προτεραιότητές του και να αναλογιστεί ότι όσοι συνάδελφοι βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε αναστολή εργασίας δεν αντιστέκονται με τη στάση τους μόνο στην παραβίαση του αυτεξούσιου του ανθρώπινου σώματος και στο διασυρμό που υφίσταται η ιατρική επιστήμη, αλλά είναι η μαχόμενη εργατική τάξη ενάντια στην καταστρατήγηση θεμελιωδών εργασιακών δικαιωμάτων και ενάντια στον τορπιλισμό του δημοσίου χαρακτήρα της υγείας γενικότερα. Αυτά που δρομολογούνται στο δημόσιο τομέα μας αφορούν όλους εξίσου και αλώβητος δε θα μείνει κανείς. Το σύστημα βέβαια έχοντας υπολογίσει τις πιθανές αντιδράσεις εκ των έσω, ταυτόχρονα με τις διώξεις, σφίγγει και τη μέγγενη γύρω από τους εργαζόμενους συναδέλφους μας, οι οποίοι μετά την επιβολή του εμβολιασμού, δέχονται και πάλι επίθεση, δεσμευόμενοι από ταπεινωτικές οδηγίες, να υποβάλλονται επιπλέον του εμβολιασμού σε όσους διαγνωστικούς ελέγχους κριθεί απαραίτητο προς απόδειξη της καθαρότητάς τους. Οι οδηγίες αυτές αρχικά έχουν το χαρακτήρα "ισχυρής σύστασης" και αργότερα θα προσλάβουν κατά την πεπατημένη το χαρακτήρα εντολής. Εξάλλου το μεγάλο πανηγύρι της ελαστικοποίησης των σχέσεων εργασίας, εδώ και μήνες, με τις αποσπάσεις και μετακινήσεις προσωπικού για λόγους έκτακτης ανάγκης καλά κρατεί. Το σύστημα, με διαφορετικά μέσα καθυπόταξης, μεταξύ των οποίων ο εκφοβισμός, η φίμωση, ο διχασμός και η υποτίμηση και ο χλευασμός της επιστημονικής λογικής, επιδιώκει την κάμψη των όποιων αντιστάσεων ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την πλήρη ιδιωτικοποίηση του Ε.Σ.Υ. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον ουδείς έχει εργασιακό μέλλον, όσο και αν προσπαθήσει να συμβιβαστεί! Ανάλογη με την τύχη των αντιφρονούντων υγειονομικών θα είναι σε αυτό το "νέο Ε.Σ.Υ." που ευαγγελίζονται και η τύχη πολλών ασθενών οι οποίοι ήδη έχουν να υπερβούν αρκετά τεχνητά εμπόδια προκειμένου να απολαύουν των αυτονόητων μέχρι χθες παροχών υγείας (π.χ. χρόνιος περιορισμός του όγκου των μη επειγόντων χειρουργείων, και τακτικών ιατρείων που έχει οδηγήσει σε τεράστιες λίστες αναμονής, εισιτήριο εισόδου-covid pass κλπ.) Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι οι διάφοροι λαγοί του συστήματος έχουν προαναγγείλει τον πλήρη αποκλεισμό των μη εμβολιασμένων φορολογούμενων πολιτών από τις παροχές δημόσιας υγείας. Και όσο για τα δυσαναπλήρωτα κενά που αφήνει πίσω του το εξειδικευμένο και έμπειρο προσωπικό, μας έχουν και γι αυτό προϊδεάσει οι ίδιοι αυτοί λαγοί που ομολογουμένως ξεφυτρώνουν ενίοτε από αναπάντεχες πλευρές. Και καθώς τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτήν τη ζωή και καμιά κουβέντα δεν πέφτει στην τύχη, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε στους συναδέλφους μας αλλά και στους συμπολίτες μας ότι το νομικό πλαίσιο για την εισαγωγή αποφοίτων κολεγίων στον ευαίσθητο χώρο της υγείας αφενός και για την αναγνώριση επαγγελματικής ισοδυναμίας πτυχίων τρίτων χωρών αφετέρου έχει ήδη εδώ και καιρό στηθεί, με τις πιο καίριες ρυθμίσεις να έχουν "περάσει" εν καιρώ πανδημίας. Τι σημαίνουν αυτά για το εργασιακό μέλλον όλων, για την μελλοντική ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας και για το μέλλον της ιατρικής επιστήμης εν γένει, είναι ένα θέμα που ευχαρίστως θα συζητούσαμε αν δεν ξεπερνούσε κατά πολύ τις προθέσεις του παρόντος δελτίου. Κάνουμε έκκληση προς τους συναδέλφους μας και τους συμπολίτες μας που έχουν ανάγκη ενός συστήματος υγείας με δημόσιο χαρακτήρα, να αναλογιστούν για μια στιγμή ότι με αυτά τα δεδομένα "η ταφόπλακα στο Ε.Σ.Υ." δεν είναι σχήμα λόγου, δεν είναι μια καθ υπερβολή διατύπωση. Εάν δεν προβάλλουμε από κοινού σθεναρή και αμετάκλητη αντίσταση, εάν πιαστούμε για άλλη μια φορά στον ύπνο, δέσμιοι των παθών μας, σύντομα η ταφόπλακα αυτή θα είναι η νέα ζοφερή πραγματικότητα από την οποία δεν θα υπάρχει καμία έξοδος διαφυγής για κανέναν εμπλεκόμενο. Μετά τιμής Οι Υγειονομικοί υπάλληλοι κατά της Υποχρεωτικότητας Δίκτυο 36 Νοσοκομείων/ Δομών Υγείας Αττικής και ΕΚΑΒ Αθήνας -- Υγειονομικοί κατά της Υποχρεωτικότητας Δίκτυο 36 Νοσοκομείων/ Δομών Υγείας και ΕΚΑΒ
Kommentare